dinsdag 8 oktober 2013
Website WOI Houthulst
Momenteel bouwen we een website over de Eerste Wereldoorlog voor de scholen in Houthulst en omgeving. De bedoeling is dat leerlingen inzicht krijgen in de (lokale) geschiedenis van WOI en daarbij onderzoeksvaardigheden oefenen. Verder bestuderen de leerlingen de terugkerende gedragspatronen van mensen bij grote, maar ook kleine conflicten van frontsoldaten. Daarnaast verwerven de leerlingen inzicht in de manier waarop mensen de oorlog in herinnering houden door het creëren van nieuwe betekenissen bij bestaand oorlogserfgoed.
dinsdag 17 september 2013
Verhalenverzamelaar
De verhalenverzamelaar wordt gemaakt door de leerlingen van het VTI Ieper. Bedankt!!!
Hier enkele foto's van de voortgang:
https://plus.google.com/u/1/photos/113793025102968278474/albums/5923402032515188673?partnerid=gplp0
Hier enkele foto's van de voortgang:
https://plus.google.com/u/1/photos/113793025102968278474/albums/5923402032515188673?partnerid=gplp0
Fietsroute Klerken-Houthulst
Intussen is er een fietsroute uitgetest met de kinderen van de school van Klerken. De fietsroute wordt begeleid met een digitale applicatie op een tablet. De kinderen krijgen telkens het relaas van een familie die gevlucht is te horen met bijpassende foto's. Bij elke stopplaats wordt een vraag gesteld waarop de kinderen digitaal antwoorden.
Nieuw academiejaar... nieuwe start voor interviews
Na de zomervakantie, een update dus van het project "WOI, een afgesloten hoofdstuk?"
- Intussen hebben we al drie interviews achter de rug (Walter Heldenberg, Roger Raes, Denise Maes)
- Een vierde interview staat op stapel (Miguel Bouttry) die zal vertellen over zijn ervaringen als gids m.b.t. WOI.
We zoeken dus nog mensen die zich willen laten interviewen. Je kan mailen naar Mireille.defreyne@vives.be of bellen 0474/870039.
- Intussen hebben we al drie interviews achter de rug (Walter Heldenberg, Roger Raes, Denise Maes)
- Een vierde interview staat op stapel (Miguel Bouttry) die zal vertellen over zijn ervaringen als gids m.b.t. WOI.
We zoeken dus nog mensen die zich willen laten interviewen. Je kan mailen naar Mireille.defreyne@vives.be of bellen 0474/870039.
vrijdag 15 maart 2013
Kleinzoon van Lucien Degryse vertelt...
Lucien Degryse (of De Grijse) uit Ardooie krijgt een ereteken van de Division d'Armée voor "son- épreuve de courage dans les combats au front en 1914-1918 met als titel:
"Merckem - Yser - Dixmude - Liège".
Lucien beschreef zijn herinneringen aan beide oorlogen in een lijvig boek. Er werd een toneelstuk van gemaakt dat in Houthulst werd opgevoerd "Een dag uit het leven van Cinske".
We lezen het boek en proberen te achterhalen welke connecties er zijn met Merkem. Wordt vervolgd...
"Merckem - Yser - Dixmude - Liège".
Lucien beschreef zijn herinneringen aan beide oorlogen in een lijvig boek. Er werd een toneelstuk van gemaakt dat in Houthulst werd opgevoerd "Een dag uit het leven van Cinske".
We lezen het boek en proberen te achterhalen welke connecties er zijn met Merkem. Wordt vervolgd...
Roger Raes vertelt...
Roger Raes (°1922) was 18 jaar toen de tweede wereldoorlog uitbrak. Hij verstopte zich twee jaar lang om niet opgeroepen te worden door de Duitsers. Hij kon verblijven bij iemand die een "Schein" had om melk te verhandelen.
Op 15 december 1944 kreeg hij een oproepingsbrief om toe te treden tot het leger van de Engelsen. Op 19 december was hij al officieel Engels soldaat, eerste bataljon en had als nummer GN1109OV (OV=oorlogsvrijwilliger), 6de compagnie. Het waren vooral stielmannen: beenhouwers, bakkers, timmerlui,...: Roger Eulink, Hilaire Gunst, Roger Raes zelf en de twee van de Pekels (Debruyne). Die laatste hadden hogere studies gedaan en mochten meteen naar de officierenschool.
Oorlogsvrijwilligers waren vooral jongens van de weerstand of gasten die ondergedoken waren.
Ze kregen opleiding o.a. in Oostende en Engeland voor opleiding. Ze waren vooral Engelse pioniers: graafwerken,...
Van West-Vlaanderen werden ze gebracht naar Hoogboom (Kapellen), op 9 mei namen ze de trein en op mei waren ze al in Hamburg. Het was de periode van het Von Rundstedtoffensief. In september keerden ze terug naar Eupen en naar Zolder - Oostende. Daar kregen ze van het Belgische leger een haring en hij keerde naar huis terug.
Hij werkte ook in de keuken in Oostende (in de kelder van 't Cenakel was er een keuken). Ooit moest Roger op 't rapport komen (Commandant Delacroix) omdat hij een biefstuk had gegeven aan een gast die zijn "vinger verbrand had". Want mannen gingen dikwijls naar Oostende om er "hun tanden te laten trekken".
Roger heeft nog zoveel te vertellen. We spreken af om het gesprek verder te zetten bij hem thuis op enen zaterdag.
Op 15 december 1944 kreeg hij een oproepingsbrief om toe te treden tot het leger van de Engelsen. Op 19 december was hij al officieel Engels soldaat, eerste bataljon en had als nummer GN1109OV (OV=oorlogsvrijwilliger), 6de compagnie. Het waren vooral stielmannen: beenhouwers, bakkers, timmerlui,...: Roger Eulink, Hilaire Gunst, Roger Raes zelf en de twee van de Pekels (Debruyne). Die laatste hadden hogere studies gedaan en mochten meteen naar de officierenschool.
Oorlogsvrijwilligers waren vooral jongens van de weerstand of gasten die ondergedoken waren.
Ze kregen opleiding o.a. in Oostende en Engeland voor opleiding. Ze waren vooral Engelse pioniers: graafwerken,...
Van West-Vlaanderen werden ze gebracht naar Hoogboom (Kapellen), op 9 mei namen ze de trein en op mei waren ze al in Hamburg. Het was de periode van het Von Rundstedtoffensief. In september keerden ze terug naar Eupen en naar Zolder - Oostende. Daar kregen ze van het Belgische leger een haring en hij keerde naar huis terug.
Hij werkte ook in de keuken in Oostende (in de kelder van 't Cenakel was er een keuken). Ooit moest Roger op 't rapport komen (Commandant Delacroix) omdat hij een biefstuk had gegeven aan een gast die zijn "vinger verbrand had". Want mannen gingen dikwijls naar Oostende om er "hun tanden te laten trekken".
Roger heeft nog zoveel te vertellen. We spreken af om het gesprek verder te zetten bij hem thuis op enen zaterdag.
Ook WOII komt aan bod...
De derde vrijdag van maart, Guido Morreel (°1934) vertelt...
Alfons Vanoverschelde , die op een boerderij woonde in de Oude Torhoutstraat, werd tijdens een razzia in Houthulst in de maand mei (WOII) samen met 20 andere jongens opgepakt. Hij kon weglopen, maar deed het niet...
Alfons zat na de oorlog in Buchenwald. Een Antwerpse kameraad ging rechts op richting oosten en Alfons ging links op, richting westen. De Antwerpenaar is later nog naar Houthulst gekomen om op zoek te gaan naar zijn maat, maar die was nooit teruggekomen.
Gilbert (°1932), die halverwege de Vijverstraat woonde, vervolgt dat hij op de dag van de razzia net naar school aan 't wandelen was en dat hij op het kruispunt van de Heuvelstraat en de Jonkershoverstraat tegengehouden werd door de Feldwebel. Hij moest terug naar huis.
Er was zeker ook verzet in Houthulst. Op de boerderij (van Alfons?) stond een licht voor de Amerikaanse vliegtuigen. Ze gooiden zwarte bommen uit met naft voor de vliegers.
Daar is ook een zekere Joos doodgeschoten. Hij was blijkbaar in paniek en in plaats van te blijven liggen, vluchtte hij verder. Het was de nonkel van Marie-José Vangheluwe, die ook met een Joos getrouwd was.
Gilbert vertelt ook dat hij als kind telkens in de grachten sprong als de vliegers overvlogen. En ook dat zijn vader, zoals zo velen, een bunkertje gemaakt had.
Zijn vader en zijn broer verstopten zich voor de Duitsers bij Vromans. Ze gingen er werken en slapen. De Duitsers waren voortdurend aanwezig. Ze sliepen bijvoorbeeld met vier bij Camiel Clauw op de zolder in de hangar.
Er zijn in Houthulst ook twee Duitsers doodgeschoten door een Houthulstenaar. Gelukkig hebben de Duitsers nooit geweten wie het gedaan heeft. Houthulst zou een tweede "Oradour" geweest zijn. De Duitse lijken werden verstopt in de "messing".
Alfons Vanoverschelde , die op een boerderij woonde in de Oude Torhoutstraat, werd tijdens een razzia in Houthulst in de maand mei (WOII) samen met 20 andere jongens opgepakt. Hij kon weglopen, maar deed het niet...
Alfons zat na de oorlog in Buchenwald. Een Antwerpse kameraad ging rechts op richting oosten en Alfons ging links op, richting westen. De Antwerpenaar is later nog naar Houthulst gekomen om op zoek te gaan naar zijn maat, maar die was nooit teruggekomen.
Gilbert (°1932), die halverwege de Vijverstraat woonde, vervolgt dat hij op de dag van de razzia net naar school aan 't wandelen was en dat hij op het kruispunt van de Heuvelstraat en de Jonkershoverstraat tegengehouden werd door de Feldwebel. Hij moest terug naar huis.
Er was zeker ook verzet in Houthulst. Op de boerderij (van Alfons?) stond een licht voor de Amerikaanse vliegtuigen. Ze gooiden zwarte bommen uit met naft voor de vliegers.
Daar is ook een zekere Joos doodgeschoten. Hij was blijkbaar in paniek en in plaats van te blijven liggen, vluchtte hij verder. Het was de nonkel van Marie-José Vangheluwe, die ook met een Joos getrouwd was.
Gilbert vertelt ook dat hij als kind telkens in de grachten sprong als de vliegers overvlogen. En ook dat zijn vader, zoals zo velen, een bunkertje gemaakt had.
Zijn vader en zijn broer verstopten zich voor de Duitsers bij Vromans. Ze gingen er werken en slapen. De Duitsers waren voortdurend aanwezig. Ze sliepen bijvoorbeeld met vier bij Camiel Clauw op de zolder in de hangar.
Er zijn in Houthulst ook twee Duitsers doodgeschoten door een Houthulstenaar. Gelukkig hebben de Duitsers nooit geweten wie het gedaan heeft. Houthulst zou een tweede "Oradour" geweest zijn. De Duitse lijken werden verstopt in de "messing".
Filmopnames over WOI in Houthulst
Op de derde vrijdag van februari kwam de gids Walter Heldenbergh uit Jonkershove langs in het Cultureel Centrum in Houthulst met informatie over WOI. Omdat hij naar Duitsland reisde als aankoopverantwoordelijke voor de firma Soubry, beschikt hij ook over materiaal van de Duitse kant. Meteen was ook duidelijk dat Walter een heel begenadigd verteller is. We vroegen of we zijn verhalen op film mochten zetten...
Op 6 maart, de zon was van de partij, gingen de filmploeg van de KATHO het EC Erfgoededucatie van Tielt op pad met Walter Heldenbergh. Bij hem thuis vertelde Walter over zijn ontmoeting, als zeventienjarige, met Grandad Lea in Engeland. Ook vertelde hij over de terugkeer van zijn ouders naar hun geboortegrond na de oorlog en over de Chings. Ook toonde hij hoe de Duitse loopgraven georganiseerd werden.
Daarna nam hij ons mee in zijn tuin waar obussen met dunne wand en dikke wand getoond werden.
We gingen ook filmen op locatie: de "onzichtbare bunker" voor zijn huis, de Epernon-bunker, de enige boom die nog rechtstond na de oorlog, over eiken en Duitse mythologie, over beroemde namen op de militaire begraafplaats, enz.
Nu worden de ruwe beelden op DVD gezet. De inhoud wordt later gemonteerd om gebruikt te worden voor de verschillende acties die op touw staan ter herdenking van WOI: een oorlogsgazette, een educatieve website voor de lagere school en een tweede voor het secundair, de wandel- en fietsroutes,...
Op 6 maart, de zon was van de partij, gingen de filmploeg van de KATHO het EC Erfgoededucatie van Tielt op pad met Walter Heldenbergh. Bij hem thuis vertelde Walter over zijn ontmoeting, als zeventienjarige, met Grandad Lea in Engeland. Ook vertelde hij over de terugkeer van zijn ouders naar hun geboortegrond na de oorlog en over de Chings. Ook toonde hij hoe de Duitse loopgraven georganiseerd werden.
Daarna nam hij ons mee in zijn tuin waar obussen met dunne wand en dikke wand getoond werden.
We gingen ook filmen op locatie: de "onzichtbare bunker" voor zijn huis, de Epernon-bunker, de enige boom die nog rechtstond na de oorlog, over eiken en Duitse mythologie, over beroemde namen op de militaire begraafplaats, enz.
Nu worden de ruwe beelden op DVD gezet. De inhoud wordt later gemonteerd om gebruikt te worden voor de verschillende acties die op touw staan ter herdenking van WOI: een oorlogsgazette, een educatieve website voor de lagere school en een tweede voor het secundair, de wandel- en fietsroutes,...
maandag 28 januari 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)